Depresja ma wiele twarzy. Może widzisz ją codziennie w lustrze, mijasz na korytarzu lub gdy przeglądasz social media. W Polsce mamy ponad 1,2 miliona takich twarzy.
Jednak depresja to schorzenie, które można porównać do innych chorób takich jak grypa, Alzheimer, cukrzyca czy padaczka. Posiada swoje określone definicje, kryteria diagnozy i metody leczenia. Pomimo tego, że objawy depresji czasem nie są widoczne na pierwszy rzut oka, nie czyni jej to mniej ważną od innych dolegliwości. Dotyka zarówno kobiety, jak i mężczyzn, niezależnie od wieku czy statusu materialnego.
Jak tłumaczy lekarz Marcin Zarzycki: “Depresja zmienia funkcjonowanie mózgu na poziomie chemicznym i strukturalnym, co można uwidocznić w badaniach naukowych.”
Co może powodować depresję?
Depresja może mieć jedną, jasną przyczynę – np. pojawia się po utracie bliskiej osoby, ale może także być kombinacją genów, predyspozycji i środowiska, w jakim ktoś dorastał. Poza przyczynami genetycznymi i biologicznymi depresję może uruchomić szereg czynników stresowych, takich jak:
-
wypadek,
-
utrata pracy,
-
zakończenie związku,
-
przytłaczający nadmiar pracy i obowiązków,
-
utrata sprawności.
Jak rozpoznać, czy cierpisz na depresję?
Według obowiązującej w Europie klasyfikacji ICD-10 do podstawowych klinicznych objawów pierwszego epizodu depresyjnego należą:
-
obniżenie nastroju,
-
utrata zainteresowania rzeczami, które wcześniej sprawiały radość (anhedonia),
-
brak energii i osłabienie.
Ostateczną diagnozę depresji postawi lekarz psychiatrii po indywidualnym, dokładnym wywiadzie z pacjentem. Każdy przypadek jest inny, dlatego też choroba może przebiegać inaczej. Jeśli zauważasz u siebie nawet jeden z poniższych objawów, skontaktuj się z lekarzem:
Oprócz wyżej wymienionych objawów depresji, u dzieci i nastolatków choroba może przejawiać dodatkowe symptomy, takie jak:
-
ataki płaczu,
-
agresja (fizyczna, słowna) względem siebie lub innych,
-
poirytowanie,
-
lęk przed pozostawaniem samemu (nawet na chwilę),
-
nadmierne zmęczenie, letarg.
Psycholog Jagoda Turowska komentuje: “Łatwo przeoczyć sygnały płynące od dziecka, myląc je z „burzą hormonalną”. Warto obserwować dziecko, słuchać co mówi i w razie wątpliwości udać się na wizytę do specjalisty, żeby nie mieć później wyrzutów sumienia, że coś przeoczyliśmy.”
Gdzie szukać pomocy?
Aby zdiagnozować depresję, możesz umówić się na bezpłatną wizytę w ramach NFZ. Lekarz psychiatra będzie w stanie ocenić powagę sytuacji i zalecić odpowiednią terapię. W przypadku choroby u dzieci nierzadko psychoterapia będzie odbywać się z udziałem rodziców.
Jeśli masz myśli samobójcze i planujesz zrobić sobie krzywdę (lub obserwujesz to u innej osoby), wezwij pogotowie (numer alarmowy 112 lub 999). Wezwanie karetki do osoby, której życie jest realnie zagrożone z powodu zaburzeń lub choroby psychicznej, nie różni się niczym od innych sytuacji, w których zwracamy się o pomoc do pogotowia.
Dedykowane infolinie antydepresyjne
Sprawdź, jaki numer warto wykręcić.
